เรื่องบางเรื่อง อยู่ที่ความเชื่อ ของแต่ละปัจเจกบุคคล นะครับ ถ้าหากท่านอายุ 20 ต้นๆ และอาจจะยังไม่เกิน 30 ปี
ท่านอาจ จะยังไม่เชื่อเรื่อง บาปบุญคุณโทษ เพราะว่า ทุกอย่างท่านอาจจะControlได้ แต่ผมจะเล่าให้ฟังไว้เป็น
ข้อมูลว่า พออายุมากขึ้น จิตใจท่าน จะสามารถรับรู้และ อาจจะสรุปเองได้ สักวันจนได้นะครับ
สำหรับตัวผมเอง กว่าจะรับรู้และ เชื่ออย่างสนิทใจ ก็ปาเข้าไปตั้ง40 กว่า นับว่าสายพอสมควร ไม่งั้นรวยไป
ก่อนหน้านี้ตั้งนาน .....พอรู้ว่า ทำแล้วรวย เลย เอาความรู้ที่ได้มาเล่าต่อให้ท่านทราบ เมื่อท่านทราบแล้ว
และ ปฏิบัติ จนทำให้ท่านรวยตามหลังผม ก็อย่าลืม อนุโมทนาอานิสงส์ของท่านให้ผมด้วยละกัน.....ตัวอย่าง
ที่สนับสุนคำที่ผมกล่าวมาก็คือ คนรวยๆที่ชอบทำบุญสร้างบารมี ก็เพราะเขาเชื่อว่า ทำแล้วรวย ไงละครับ
วันนี้วันหยุด ไปทำบุญกันเถอครับ ไม่รู้จะไหน ผมขอแนะนำไปวัสงบๆ ที่ วัดป่าคลอง11 นะครับ ตามแผนที่... ผมไปมาแล้วครั้งหนึ่งครับ สถานที่
น่าเลื่อมไส ศรัทธามากๆ แถมได้รับแจกหนังสือธรรมะ มาตั้งหลายเล่ม และ หนึ่งในนั้นคือ ข้อเขียนต่อไปนี้...
ธรรมะสวัสดีครับ
บุญ หมายถึงเครื่องชำระสันดาน ความดี กุศล ความสุข ความประพฤติชอบทางกาย วาจา ใจ และกุศลธรรม
บารมี คือ คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงส่ง
วิธีสร้างบุญบารมีในพระพุทธศาสนา มีอยู่ 3 ขั้นตอน คือ การให้ทาน การถือศีล และการเจริญภาวนา นิยมเรียกกันว่า “ทาน ศีล ภาวนา” ซึ่งการทำบุญทั้ง 3 ประเภทนี้ ถือว่าการเจริญภาวนา เป็นการสร้างบุญบารมีที่สูงที่สุด ได้บุญบารมีมากที่สุด ที่รองลงไปคือการถือศีล และการให้ทาน
การให้ทาน คือการสละทรัพย์สิ่งของที่ตนมีให้แก่ผู้อื่น เพื่อให้ผู้รับได้ประโยชน์และเกิดสุข ได้แก่ การตักบาตร ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สละทรัพย์สร้างโบสถ์วิหาร ศาลาการเปรียญ ฯลฯ แต่การทำทานจะได้บุญมากหรือน้อยขึ้นกับองค์ประกอบ 3 ประการ คือ
1. วัตถุทานที่ให้ ต้องบริสุทธิ์ หมายถึงเงินหรือทรัพย์สินที่บริจาคนั้นต้องได้มาโดยการประกอบสัมมาชีพ ไม่ใช่โดยการเบียดเบียน ทุจริต ลักทรัพย์ ปล้นชิงทรัพย์ ฉ้อโกง ยักยอก
2. เจตนาในการให้ทานต้องบริสุทธิ์ คือมุ่งหวังที่จะขจัดกิเลส ความโลภ ความตระหนี่ เหนียวแน่น หวงแหนหลงไหลในทรัพย์ และในขณะเดียวกัน ต้องมีเมตตา ปรารถนาจะให้บุคคลที่ได้รับทานนั้นมีความสุขได้รับประโยชน์
เนื้อนาบุญต้องบริสุทธิ์ คือบุคคลที่รับทานในข้อ 1 และ 2 ต้องเป็นผู้ที่ดีและเหมาะสม เนื้อนาบุญนี้ถือว่าสำคัญที่สุดในการให้ทาน เปรียบเสมือนการหว่านเมล็ดข้าวลงในนาที่ดินอุดมสมบูรณ์ ย่อมได้ต้นข้าวที่ให้เมล็ดมากและมีคุณภาพดี
การรักษาศีล คือการเพียรพยายาม เพื่อระงับโทษทางกายและวาจา ซึ่งจะได้บุญบารมีจากน้อยไปสู่มาก เรียงลำดับกันคือ
การถือศีล 5
การถือศีล 8
การได้บวชเป็นสามเณร และรักษาศีล 10 ไม่ด่างพร้อย
การได้อุปสมบทเป็นพระในพุทธศาสนา และรักษาศีล ปฏิบัติธรรม ไม่ด่างพร้อย
อานิสงส์ของการรักษาศีล 5 คือ
การไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ทำให้เมื่อเกิดใหม่เป็นมนุษย์ จะมีพลานามัยแข็งแรง ไม่ขี้โรค มีอายุยืนยาว ไม่มีศัตรู ไม่ประสบอุบัติเหตุให้บาดเจ็บหรือตายก่อนวัยสมควร
การไม่ลักทรัพย์ ทำให้เมื่อเกิดใหม่เป็นมนุษย์ จักเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย สามารถทำมาหากินได้ดี มั่งมีทรัพย์ขึ้น รักษาสมบัติไว้ได้
การไม่ล่วงประเวณีในคู่ครองหรือคนในปกครองของผู้อื่น ทำให้เมื่อเกิดใหม่เป็นมนุษย์จักประสบโชคดีในความรัก พบรักแท้และจริงใจ มีบุตรธิดาว่านอนสอนง่าย ไม่ถูกผู้อื่นฉุดฆ่าอนาจาร บุตรธิดาเป็นอภิชาตบุตร นำเกียรติยศชื่อเสียงมาสู่
การไม่กล่าวเท็จ ทำให้เมื่อเกิดใหม่เป็นมนุษย์ จักมีเสียงไพเราะ พูดจาน่าเชื่อถือ มีเหตุผล มีโวหารดี ปฏิภานดี เจรจาสิ่งใดมีผู้เชื่อถือ สามารถสั่งสอนบุตรธิดาลูกศิษย์ให้อยู่ในโอวาทได้ดี
การไม่ดื่มสุรา ทำให้เมื่อเกิดใหม่เป็นมนุษย์จักมีสมองดี ความคิดแจ่มใส เรียนหนังสือเก่ง ความจำดี ไม่เสียสติฟั่นเฟือน
แต่อย่างไรก็ตาม การรักษาศีลในทุก ๆ ลำดับขั้น ยังได้บุญน้อยกว่าการภาวนา เพื่อรักษาจิต ฟอกจิตให้หมดกิเลส คือความโลภ โกรธ และหลง ซึ่งทำให้ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ต่อไป การภาวนาจึงเป็นการบำเพ็ญบารมีที่สูงที่สุด ประเสริฐที่สุด ได้บุญมากที่สุด
การภาวนา เป็นการสร้างบุญบารมีที่สูงที่สุด ยิ่งใหญ่ที่สุด มี 2 อย่างคือ สมถภาวนา ( การทำสมาธิ) และ วิปัสสนาภาวนา ( การเจริญปัญญา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น