เมื่อความทุกข์เกิดขึ้นกับผู้ใดแล้ว ก็มีแต่ผู้นั้นเท่านั้นแหละที่จะแก้ไขได้
คนอื่นเป็นได้แค่ผู้แนะนำเท่านั้น หากวันนี้ เรายังอยู่กับตัวเองไม่ได้
ยังไม่สมานสามัคคีกับตัวเอง อย่างนี้ เราก็ไม่สามารถมีความสุขกับตัวเองได้
แล้วเคยตอบตัวเองได้ไหม ที่พูดว่ารักตัวเอง แต่พอให้อยู่กับตัวเองคนเดียวจริงๆ
ทำไมเรากลับไม่อยากอยู่ หรืออยู่ไม่ได้
คนอื่นเป็นได้แค่ผู้แนะนำเท่านั้น หากวันนี้ เรายังอยู่กับตัวเองไม่ได้
ยังไม่สมานสามัคคีกับตัวเอง อย่างนี้ เราก็ไม่สามารถมีความสุขกับตัวเองได้
แล้วเคยตอบตัวเองได้ไหม ที่พูดว่ารักตัวเอง แต่พอให้อยู่กับตัวเองคนเดียวจริงๆ
ทำไมเรากลับไม่อยากอยู่ หรืออยู่ไม่ได้
ดังพุทธสุภาษิตที่ว่า อัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนนั้นแลเป็นที่พึ่งแห่งตน
แต่หากวันนี้ เรายังช่วยตัวเองไม่ได้ รักตัวเองไม่เป็น
…แล้วเราจะมีตัวเองเป็นที่พึ่งได้อย่างไร
…แล้วเราจะมีตัวเองเป็นที่พึ่งได้อย่างไร
